Źródło: flickr.com, WanderingtheWorld (www.ChrisFord.com)
Kair stolica i zarazem największe miasto Egiptu, a także największe miasto na kontynencie afrykańskim i na Bliskim Wschodzie. Ze względu na stałą emigrację ludności ciężko dokładnie ustalić jego liczbę mieszkańców, ale szacuje się, że wynosi ona około 6-7 milionów. Zlokalizowany jest po obu brzegach Nilu, najdłuższej rzeki na świecie. Wraz z Gizą Kair tworzy jedną obszar metropolitalny.
Egipt położony jest w strefie klimatu zwrotnikowego suchego, który charakteryzują małe opady i wysokie temperatury w lecie, kiedy są one nieznośne dla przeciętnego europejczyka i osiągają ponad 40ºC. Z tego powodu planując urlop w Kairze należy uwzględnić fakt, iż w miesiącach wakacyjnych warunki atmosferyczne mogą zniechęcać do jakichkolwiek wycieczek.
Pierwsza osada zbudowana w miejscu położenia dzisiejszego Kairu powstała około 150 r..n.e. i był nim rzymski fort. Na początku lat czterdziestych VII wieku została ona przejęta siłą przez arabskie wojska, a niedługo po tym powstał tu pierwszy w Afryce meczet, a miasto stało się główną siedzibą sił zbrojnych Abbasydów i Umajjadów. Osada powoli zaczynała się rozrastać, stając się stolicą kalifatu fatymidzkiego w 973 roku. Również w tym roku założono meczet Al-Azhar, który dzisiaj jest jedną z głównych atrakcji miasta. Kair zaczął pełnić funkcję ośrodka kultury i filozofii, a także centrum nauczania teologii islamskiej. Z początkiem XVI wieku znalazł się pod panowaniem Imperium Osmańskiego.
21 października 1798 roku, kiedy Egipt podbiły wojska napoleońskie, w Kairze wybuchło powstanie przeciwne nowej władzy, ostatecznie jednak upadło. Francuska okupacja trwała zaledwie 3 lata, ale zdążyły się tu zalęgnąć tamtejsze wpływy w architekturze i infrastrukturze. Jednym z oznak europeizacji miasta było rozpoczęcie budowy linii kolejowej z Kairu do Aleksandrii, a także budowy Kanału Sueskiego, łączącego Morze Śródziemne z Morzem Czerwonym, który utarł Europejczykom drogę na Czarny Ląd. Otwarcie Kanału spowodowało boom ekonomiczny związany z handlem bawełną na skalę globalną. W Kairze zaczęli pojawiać się także europejscy turyści ciekawi afrykańskiej egzotyki. Od tego czasu populacja miasta zaczęła bardzo szybko wzrastać, a nowi przybysze ze Starego Kontynentu rozpoczęli budowę swoich świątyń, które mimo, iż mocno kontrastowały z arabskimi meczetami, miały duży wpływ na rozbudowę i upiększenie miasta.
Źródło: flickr.com, (flicts)
Obecny Kair to obietnica pracy dla ludności z terenów rolniczych, która tłumnie tu zjeżdża. W świecie arabskim pełni rolę największego ośrodka kulturalnego, turystycznego i handlowego. Znany jest na całym świecie ze względu na dużą ilość zabytków oraz bliskość miast, w których znajdują się największe dorobki starożytnej cywilizacji, jak Piramidy Egipskie. Wycieczki do Egiptu są bardzo popularne wśród Polaków.
Zarówno Kair jak i reszta kraju targany jest regularnie wewnętrznymi zamieszkami, które jednak toczą się z dala od luksusowych kurortów. Z tego powodu można określić to miasto jako pełne kontrastów – z jednej strony ogromna bieda i ubóstwo, z drugiej opływające w luksusy hotele i dzielnice biznesowe. Najlepiej obrazuje ten kontrast najuboższa dzielnica, która budzi przerażenie zarówno w przyjezdnych jak i tubylcach, jest nią „Miasto Umarłych”. Zamieszkują tu skrajnie biedni muzułmanie, którzy żyją na położnym w tym miejscu starym cmentarzu. Zajmują się głównie żebractwem, a kilkakrotne próby ich przesiedlenia nie powiodły się.
Zwiedzając Kair nie można ominąć imponujących budowli, utrzymanych w duchu architektury arabskiej, jednak z widocznymi europejskimi wpływami. Jedną z takich budowli jest wspomniany już meczet Al-Azhar, w którym obecnie znajduje się teologiczna muzułmańska uczelnia. Z czasem został powiększony o dodatkowe budynki. Obecnie uczelnia dostępna jest także dla kobiet, które przez stulecia były z tej możliwości wykluczone, rozszerzona została także oferta edukacyjna. Studenci mają do wyboru kilka kierunków ścisłych i językowych.
Źródło: flickr.com, WanderingtheWorld (www.ChrisFord.com)
Dla osób chcących zagłębić się w historię zarówno miasta jak i reszty kraju, proponuje się wycieczkę do Muzeum Egipskiego, w którego zbiorach znajdują się przedmioty pochodzące z grobowca faraona Tutenchamona, zabytkowe królewskie portrety i mumie, posągi faraonów, bogów i egipskich bogiń. Muzeum funkcjonuje od 1835 roku, i w owym czasie było pierwszą tego typu instytucją na terenie Bliskiego Wschodu.
W centrum miasta warto wybrać się na targowisko Chan al-Chalili, w którym poza sklepami mieści się także wiele kawiarni i restauracji, a na stoiskach można spróbować regionalnych specjałów, podawanych bezpośrednio na ulicy, co jest bardzo popularną formą żywienia Egipcjan. Wzrok przykuwają intensywne kolory szczególnie widoczne na stoiskach z przyprawami, tkaninami i wyrobami ręcznymi.
W dzielnicy Stary Kair znajduje się relikt kultury żydowskiej – Synagoga Ben Ezry, która znalazła swe miejsce w biblijnych przypowieściach. Inną z najstarszych świątyń w mieście jest Wiszący Kościół, którego powstanie datuje się na III wiek. Jego nazwa wywodzi się od wiszącej u wejścia nawy. Za najstarszy meczet natomiast uważany jest Meczet Ahmada Ibn Tuluna, który zachował się w oryginalnym kształcie. Na jego terenie powstawały ujęcia do jednej z części filmów o słynnym brytyjskim agencie Jamesie Bondzie „The Spy Who Loved Me” z 1977 roku.
Transport w Kairze jest jednym z lepiej rozwiniętych w kraju, jednak mimo to podróżowanie dla obcokrajowców może być szokujące. Nie bez powodu kairskie drogi uważane są za jedne z najniebezpieczniejszych na świcie, głównie ze względu na duży na nich tłok, ale także na chaos i przyzwolenie do nieprzestrzegania przepisów drogowych. Dla osób nie przywykłych do takiego stylu jazdy lepszym i przede wszystkim bezpieczniejszym środkiem transportu będzie metro lub kolej. Znajduje się tu bowiem największy węzeł kolejowy w Egipcie, i jedna z dwóch po algierskiej sieć metra w Afryce. Wybierając ten środek transportu należy zwrócić uwagę na oznaczenie wagonów, ponieważ niektóre przeznaczone są wyłącznie dla kobiet.
Źródło: flickr.com, darkroom productions
